Koskoca bir karanlıkta ufacık bir aydınlık, etrafını aydınlatmaya çalışıyor. İşte şimdiki dünyanın halı. Kötülüklerin karanlığı dünyayı o kadar çok sardı ki iyilikler can çekişerek etrafını aydınlatmaya uğraşıyor.
Ne var ki, nedir bu insanların alıp veremedikleri? Hepimiz kardeşiz. Farklı dinlerde, farklı ülkelerde, farklı ırklarda bile olsak da hepimiz insanız. En basitinden biz, bunun örneğiyiz. Herkes birbirinden üstün olmaya çalışıyor. Belki bizi de bu duruma iten sebepler var ama biz hiçbir zaman arkadaş, kardeş ya da ortak bir Yaratıcı’mızın olduğunu unutmayalım. Sevgiyi paylaşmayı bilelim. Sevmesek de, saymasını bilelim. Kim olduğunu, ne olduğunu düşünmeden paylaşalım bazı şeyleri. Bazen bir ekmeği, bazen parayı, bazen giysilerimizi, en önemlisi de dostluğumuzu, kardeşliğimizi, sevgimizi paylaşalım. Biz insanlar, insan olduğumuzu hiçbir zaman unutmayalım.
Kötü insanlara sesleniyorum: Sevmek mi size zor gelen? O zaman atın kendinizi denizlere, dağlara çıkın, kimsesizliğe karışın. Uzak durun sevmeyi bilen insanlardan. Onlara sevgisizliği aşılamayın. Sizin için üzgünüm. Hem de çok… Dünyanın en güzel meyvesinden tatmamışsınız. Sevmeyi bilmiyor ve sevilmiyorsunuz.
ZEHRA DEMİRCİOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder