O GÜN

Saçlarıma çiğ taneleri düştüğünde ve gıcırdamaya başladığında hayatımın menteşeleri, arkama dönüp bakacağım. Kim olduğumu soracağım kendime.
“Kimim ben? Neyim? Kaç kişinin yüreği atıyor bedenimde?”
Biliyorum, bu soruları alnım açık cevaplayacağım. Çünkü hayatım boyunca bir su gibi hayat vereceğim herkese ve bir bahar gibi girip krizantemler açtıracağım bütün gönüllerde katmer katmer. Koskocaman bir insan denizinde ciğerlerimi yok edercesine koşacağım, koşuyorum da. Sevmek için, sevilmek için…
Sevgim alabildiğine temiz ve alabildiğine sade… Çıkar rüzgârlarına yer vermiyorum. Sevgi ektiğim ıssız çöllerde bahar dalları yükseliyor göğe doğru. Sevgiyi yüreğime kurduğum seralarda el değmeden yetiştiriyorum.
Gün gelecek, biliyorum. Arkama dönüp baktığımda sevgiyi göreceğim bakışlarda, resimlerde, hatıralarda. Sorgulayacağım kendimi. Ve yemyeşil bir ay, gökte dağlıyor olacak…

Duygu YILMAZ