YARIM KALANLAR

Eski bir defterim vardı bir zamanlar. Küçük ve eski bir defterdi. İçerisine hayatımdan kesitlerin bulunduğu şiirleri yazardım hep.
Evet. Ben de bir zamanlar bir şeyler yazardım. Sevindiğimde, üzülüp dara düştüğümde, aşk acısı çektiğimde hep yazardım... İçimi döker, anlatmak istediklerimi haykırırdım satırlara. Beni ve yaşadıklarımı en iyi anlatan satırlardı yazdıklarım. Bazen de yazmayıp yarım bıraktıklarım...
İşte geçenlerde o defterimi karıştırırken içerisinde yarım kalan şiirlerim çekti dikkatimi. “Neden?” diye sordum kendime. Neden tamamlanamadı bu şiirler? Engel olan şeyler neydi? Kimlerdi? Cevap aramaya çalıştım saatlerce fakat kendimce geçerli bir sebep bulamadım.
Ve sonra tamamlamayı denedim bir de. Ama olmadı, yapamadım. Çünkü ne o şiire başlarken hissettiğim duygu vardı, ne de düşüncelerim ve heyecanım... Olmadı. Bende bu şiirlerin yarım kalması yönünde bir karar verdim. Çünkü bunlar yaşanmış ve yarım kalmış olayların kâğıda dökümüydü...

Leyla DOĞRUL