Sen neden büyüdün diye sorarım kendime?
Sonra uzun bir ah çekerim için için...
Fotoğraflarıma bakarım gözleri yaşlı.
Keşke fotoğraflar kadar masum olsa hayat.
Sokakta yürüken bir bebek takılır gözüme,
Heyecanla koşarım yanına.
Eldivenli ellerini tutunca, sıcaklık girer içime
"Her şey onun kadar masum olsa" derim kendi kendime.
Yaşlı bir amca görürüm, yardıma muhtaç,
Tutar ellerinden götürürüm evine kadar.
Eve varınca der ya bana "Sağ ol oğlum!"
İşte o söz kadar masum olsa hayat!
Efecan YAVAŞGEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder