İDAM KÖŞESİ

İdam mahkûmuyum şu anda
Telefonda gözüm, kulağım
Zil sesine bağlanmış hayatım.
Yanımda bir adam,
Yeşil gözlerini dikmiş bana bakıyor,
Kulağı telefonda.
Acı okuyorum o yeşil gözlerinde
Yeni de galiba işinde.
"Üzülme" diyorum içimden yavaş yavaş,
Eğer yaptığım bu hata telafi edilseydi,
Olmazdım bu idam köşelerinde.
Artık üzülmüyorum ki kendime
Çünkü ne arkamdan ağlayanım kaldı,
Ne de zil takıp oynayanım.
Onun için bırak kendini üzmeyi,
Ben hak etmeseydim, olmazdım bu idam köşelerinde...

Ebru KÖLELİ