Cumartesi, Mart 12, 2011

BEKLEYİŞ

Gerçek olmasını istediğin rüyalar göreceksin
Rüyandan uyandığın anda onun adını sayıkladığını fark edeceksin...
Ve
Hıçkırıklarla ağlamaya başlayacaksın her satırınızda şarkınızın...
Canın yanacak...
Her sabah uyandığında bir daha sevmeyeceğim diye yeminler edeceksin.
Onu unutmak için başkalarının kollarında bulacaksın kendini.
Nafile...
Yaptığın kendine acı çektirmekten başka bir şey değildir halbuki...
Bilirsin çünkü ondan başka kimseyle olamayacağını...
Onun yerini kimsenin dolduramayacağını...
Hayatın için hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden.
Bilirsin çünkü onsuz hayat hayat değildir senin için.
Telefonunun çalmayacağını bile bile beklesin başında çaresizce.
Gecenin karanlığında, açarsın eski defterleri,
Bulandırırsın beynini geçmişle...
Ağlarsın sebepsizce...
Acılarına çare olacağını zannedip başkalarıyla avunursun.
Aslında ne yapsan da onu kalbinden atamayacağını bilirsin.
Onsuz geçen bir iki günün ona daha çok bağlayacak seni, bilirsin.
Tek kurtuluşun ölüm derken,
Aniden çalıverir telefonun hıçkırıklarının arasında
Umulmadık, beklenmedik bir anda...
Sanki onun arkasından ağlayan, acılar çeken sen değilmişsin gibi...
Bir umut diyerek başlarsın güne.
Aslında bilir miydin, onun ne acılar çekip,
Gecelerce ağladığını...
Şarkınızın her çalışında boğazının düğümlendiğini,
Beraber gezdiğiniz sokaklardan defalarca geçtiğini,
Küçücük bir gülümseyişinin onun yeniden doğuşu olduğunu...
Nereden bilecektin...
Birbirinizi deliler gibi severken neydi bu umursamazlık?
Aslında tek istediğiniz gözlerinizin birleşmesi değil miydi?
çok mu zordu birbirini böylesine seven iki kişinin kavuşması?
Aşkımın büyüklüğü kadar imkânsız mı olmalı bu aşk?
Bu kadar mı can yakmalı, gözyaşı akıtmalı?
Böyle zor ve uzak mı olmalıyız birbirimize?
Seni ilk gördüğüm andaki huzur ve mutluluk,
Bir daha uğramayacak mı kalbime?...

Gülistan YEŞİLYAYLA

Hiç yorum yok: