ATATÜRK'ÜN KENDİ ŞİİRLERİ

HAKİKAT NERDE?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır
Tuna ezelden Türk diyarıdır.
Bilinen tarihler söylememiş bunu
Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak
Dinleyin sesini doğan tarihin
Aydınlıkta karaltı, karaltıda şafak
Yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin.
Asya'nın ortasında Oğuz oğulları
Avrupa'nın Alplerinde Oğuz torunları
Doğudan çıkan biz, batıda yine biz
Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz.
Hep insanlar kendilerini bilseler
Bilinir o zaman, ki hep biliriz
Türk sadece bir milletin adı değil,
Türk, bütün adamların birliğidir.
Ey, birbirine diş bileyen yığınlar!
Ey, yığın yığın insan gafletleri!
Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde
Hakikat nerde?

Mustafa Kemal ATATÜRK

BİR ASKERİN MEZARINDA

Şurada, kabrin üzerine konulmuş bir
Bir beyaz taş var, onun altında bayraklar
Temevvüç ederken, kelleler uçuşurken
Celâdeti tâbân olurken aldığı cerihai mevt
İle bu âlemi hiçiye veda etmiş bir
Asker yatıyor.

Onun habı istirahate çekildiği şu
Makberin üzerine rüfekâsı teessür döktüler
Kadınlar dümruzi mâtem oldular, ihtiyarlar
Nâle eylediler, çocuklar ağladılar.

Şu söğüt ağacının nim seyreylediği senin
Mezarın üzerine bir zırh başlık ile kılıç hâk
Olmuştur, işte orası o kahramanı muhteremin
Cayi istirahatıdır, ne mutlu ki, hâki paki
Vatan
Ona nâlini intizar olmuş.

1899

Mustafa Kemal ATATÜRK

KASİDEİ İSTİBDAT
YAHUT
KIRMIZI İZLER

Bir köhne kadit parçası, bir çehrei menhus,
Zulmetler içinde mütereddit, mütelâşi
Daim mütefekkir görünen,kendine mahsus
Efkârı sakimane ile aleme karşı
Ateş saçarak etmede her gün bizi tehdit,
Amali harisanesini eyledi tezyit...
Gördükçe bu mazlumlarını, sinesi mağrur,
Tırnaklarını aileler kalbine saplar;
Mağdurlarının her biri bir kûşede ağlar,
Katlandı vatan görmeğe evladını mahkur...
Birçoklarımız mahpesü menfada süründük
Ey gazii mecruhu vega dideye döndük.
Ey kanlı eliyle vatan âmaline hail,
Ey enmilei sürbu cinayata delâil,
Teşkil eden ey köhne kadit, katili efkâr,
Ey katili şübbanı vatan, katili ahrar,
Ey varlığı bir millet için bâdii zillet.
Ey çehresi ifrite veren dehşeti vahşet
Zindanları, menfaları, mahpesleri doldur,
Zinciri esaretle bütün hisleri dondur.
Tesmimi nefes, nefyi ebet, sonra denizler...
Her girdiğin evlerde durur kırmızı izler...
Kâbusu hiyanetle vatan can çekişirken
Bir gün Rumeli dağları envara boyandı;
Hürriyetin enfası ile herkes uyandı. (1)
24 Kasım 1908

Mustafa Kemal ATATÜRK

(1) İNAN A. Afet, Vatandaş İçin Medenî Bilgiler, 1930
Şanlı Ordu Gazetesi, 24 Kasım 1908

BİRİNİ BENİMSE
"Bir Fransız şairi hayatı şöyle tarif ediyor."

1.
Hayat kısadır
Biraz hayal
Biraz aşk
Ve sonra Allaha ısmarladık

2.
Hayat boştur
Biraz kin
Biraz ümit
Ve sonra Allaha ısmarladık.

Mustafa Kemal ATATÜRK